Η σπαστικότητα είναι μια νευρολογική/κινητική διαταραχή κατά την οποία οι μύες γίνονται δύσκαμπτοι ή άκαμπτοι ως αποτέλεσμα ποικίλων βλαβών του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η σπαστικότητα σχετίζεται με τον μυϊκό τόνο, δηλαδή την φυσική ένταση ή συστολή ενός μύ που αντιστέκεται στο τέντωμα. Οι μύες έχουν ένα συγκεκριμένο μυικό τόνο, ο οποίος ελέγχεται μέσω σημάτων από τον εγκέφαλο. Εάν το τμήμα του εγκεφάλου που στέλνει αυτά τα σήματα ελέγχου έχει υποστεί κάποια βλάβη, τότε ο μυς μπορεί να γίνει περισσότερο ενεργός από το φυσιολογικό. Για μερικούς ανθρώπους, η σπαστικότητα μπορεί να έχει την μορφή ήπιας μυϊκής δυσκαμψίας, ενώ για άλλους μπορεί να είναι πιο σοβαρή, με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονος πόνος ή σπασμοί.

Η σπαστικότητα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε «κλειδωμένες» αρθρώσεις, οι οποίες είναι δύσκολο να κινηθούν. Εάν η δυσκαμψία εμφανίζεται σε έναν μόνο μυ ή σε μια μικρή ομάδα μυών, ονομάζεται εστιακή σπαστικότητα. Περιστασιακά, η μυϊκή δυσκαμψία μπορεί να είναι χρήσιμη, όπως για παράδειγμα στις περιπτώσεις που επιτρέπει σε κάποιον να σταθεί όταν οι μύες του ποδιού είναι πολύ αδύναμοι.

Ωστόσο, συχνά μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα με πόνο και περιορισμένη ικανότητα λειτουργίας σε καθημερινές εργασίες και, με την πάροδο του χρόνου, η ακαμψία μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση.